¿Por qué perseguimos un juego que nos ignora?

El juego nunca fue para nosotros
Nos vendieron una narrativa: ‘El esfuerzo lleva a la gloria’. Pero mi abuela decía: ‘Si no tienes asiento en la mesa, no estás en el juego’. Lo he visto: los entrenadores susurran estadísticas como escritura sagrada, pero nunca pronuncian tu nombre.
El sistema no quiere tu sudor. Quiere tus datos: tu lanzamiento se convierte en píxeles, tu esfuerzo en métricas de engagement. Lo llaman ‘desarrollo de talento’. Yo lo llamo digital redlining.
Borrado Algorítmico
En los patios del South Side de Chicago, no jugábamos por aplausos—jugábamos porque el ritmo era verdadero. La IA no le importa si te faltó el tiro; solo le importa si tu clip sube en TikTok.
No somos espectadores—somos sujetos visibles en un sistema diseñado para borrarnos.
Reconstrutores, No Víctimas
Me dijeron: ‘Conviértete en analista’. Así lo hice—but no por ellos. Analizo sus métricas para que tú no tengas que hacerlo. No necesitamos sus endosos. Necesitamos nuestras propias historias. El juego nunca se rompió—solo olvidaste cómo jugarlo bien.
ShadowSlick77
Comentario popular (1)

Ang game ay ‘hard work leads to glory’? Eh puro data lang ang nakuha nila—sweat mo? Bawal na kasi sa table kung wala kang algorithm! Nung sinabi nila ‘talent development,’ akala ko ay papunta sa dunk shot… pumutol lang sila ng pixels mo! Sa South Side courts, hindi tayo viewers—kami’y visible subjects na binabale ng metrics. Kaya tanong ko: Ano ba talaga ang luck? O baka pa rin yung strategy? Comment ka na ‘win’ o ‘lose’… basta wag kang magpa-isyu sa coach. #BetWithYourSweat

