กองหน้าตัวเป้าที่หายไป: ทำไมอาร์เซน่อลถึงต้องการมากกว่าแค่คนเล่นแทน

เมื่อแจ็ค วิลเชอร์บอกว่าอาร์เซน่อลจำเป็นต้องมีกองหน้าตัวเป้าจริงๆ เขาไม่ได้แค่สะท้อนความผิดหวังของแฟนบอล—he กำลังชี้ไปที่จุดอ่อนในโครงสร้างเกมรุกของสโมสร เมื่อกองหน้าคนสำคัญทำประตูเฉลี่ยต่อเกมใต้ 0.8 เป้าหมาย มันไม่ใช่แค่เรื่องสถิติ มันคือแรงกดดัน พฤติกรรม และจิตใจของทีม

เราควรหยุดมองเกมรุกเหมือนรายการหมุนเวียนผู้เล่นจากยืมมาหรือผู้เล่นสำรองชั่วคราว

อิสัก: เป้าหมายที่เข้ากับข้อมูลอย่างไร?

โอเดการ์ดเล่นได้อย่างยอดเยี่ยมในพื้นที่ว่าง โดยเฉพาะการส่งบอลแม่นยำ (88%) และการเคลื่อนไหวเพื่อพัฒนาเกม (3.1 ครั้ง/เกม) แต่หากไม่มีกองหน้ายืนหนึงคอยดึงดูดแนวรับและครองบอลไว้ จะทำให้วิสัยทัศน์ของเขาถูกบีบคั้นโดยฝ่ายตรงข้ามสองคนพร้อมกัน

แล้วเจโอเอลินตอน? ไม่น่าใช่อย่างแน่นอน อิกซ์แซ็ก? เขาอาจตอบโจทย์มากกว่ามาก

อิกซ์แซ็กเคยทำไป 12 ประตูและแอสซิสต์ 4 ในฤดูกาลก่อน—แม้ว่าจะอยู่กับไนซึเบอร์—แต่มากกว่านั้นคือ xG difference +1.7: เขาทำผลงานเหนือคาดหมายเกือบสองประตู การทำแบบนี้ในตลาดโอนใครๆ ก็อยากได้

และขอตรงๆ: เมื่อคุณไล่ตามแชมป์ในฤดูกาลแข่งขันเข้มข้น การทำงานอย่างมีประสิทธิภาพสำคัญกว่าสไตล์หรือความงามเสมอ

‘สมบูรณ์แบบ’ มักไม่มีอยู่จริง

วิลเชอร์ยอมรับว่า “ผมคิดว่านี่อาจยากเกินไป” และเขาน่าจะถูก เพราะไม่มีทางที่ไนซึเบอร์จะขายดาวรุ่งหลักของเขาเพราะอารมณ์หรือความปรารถนาของตารางกลาง แต่อย่างไรก็ตาม ส่วนผมในฐานะผู้เชี่ยวชาญด้านข้อมูล: หากคุณจริงจังกับการแข่งขันกับแมนฯซิตี้หรือลiverpool เราไม่ควรรอเวลาเหมาะสม—เราควรสร้างระบบรอบความแน่นอน ttttttttttttttttt คำถามแท้จริงไม่ใช่ว่า ‘อิกซ์แซ็กสามารถเข้ามาได้มั้ย’ —แต่ว่าอาร์เซน่อลกล้ายอมแลกกับทรัพยากรอนาคต เช่น กราฟฟิกเยาวชนหรือผู้เล่นยืมมา เพื่อผลตอบแทนแน่นอนในตอนนี้ไหม? เพราะตามประสบการณ์ผมบอกเลย: โมเดลด้านสถิตินะ_predict_ความสำเร็จจากความหวังเพียงอย่างเดียว