Huling Bawal ng Isang Karera
Ang Katahimikan sa Pagitan ng Mga Bawal
Hindi ako sumulat tungkol sa mga puntos. Isinulat ko ang nangyayari pagkatapos malunok ang huling bawal—at wala namang iyo’y sumisigaw. Sa sandaling iyon, nagsilbing totoo: hindi match ito, kundi autopsya ng pangarap na ginawa nang tahimik na kalmahan.
Ang Mga Numero bilang Banal na Teksto
Ang huling score? 2:1. O 1:0? Hindi nagmamali ang data kung paano mo naramdaman—itinatala lamang kung gaano ka huminga bago magpalaya. Hindi ito resulta; sila’y panalanging sinasabayan ng mga manlalaro na mas pipili magkamaliman kaysa manalo. Nakita ko ang luha sa sulok ng pitch, hindi sa mga upuan.
Hinding Huling Bawal ay Hindi Tungkol sa Panalo
Tinawag nila ‘Hindi mapapansin si Palmeiras.’ Pero ano kung ang pagkakamatay ay tanging paraan upang huminga? Sabi ng Lola ko: ‘Hindi ito ang iyong huling bawal—ito’y kanilang.’ Kaya tinitingnan natin—hindi para sa trophya, kundi para sa kaluluwa.
Isang Monokromatikong Pananop
Ang mga larawan dito ay minimalist: itim at puti na liwan sa basahing damo. Walang pagsisigawan. Walang slogan. Kailanman lamang galaw—tahimik na tiyaga—as if bawat pasada’y may bigat ng isang buhay na di nasasabi. Ang pula? Hindi branding—ito’y dugo.
LunaSky831
Mainit na komento (2)
क्या ये मियामी vs पैलमेयरास का मैच था? नहीं… ये तो सांस का प्रयोग हुआ! 2:1 का स्कोर? हाँ… पर वो स्कोर नहीं, वो ‘अपने सांस’ का हुआ। मेरी माँ कहतीं: ‘जीत का आखिरी शॉट… मेरा नहीं,उनका हुआ।’ 😭 #जबकि मैचखतम हुआ, परदेहमें प्लेयर्स के सांस कभी-नहीं-छुड़े।
अगलयदि मैच-जितवाल-लगत-था-तो-श्रद्धा-कभी-नहीं-खुलत!
