Bakit Bumabale Pa Tayo Sa Laro Na Ayaw Namin?
Ang Laro Ay Hindi Para Sa Amin
Binenta sa amin ang kuwento: ‘Ang pagsisikap ay dala sa kalayaan.’ Pero sinabi ng Lola ko, ‘Kung hindi ka bahagi sa laro, wala kang upuan.’ Nakita ko ito—drafted mula sa live feeds na walang panon. Ang mga coach ay nananatili tulad ng kasulatan, subalit hindi isinasaad ang pangalan ko.
Hindi niya kailangan ang aming pawis. Kailangan niya ang aming data—ang jump shot ay naging pixels, ang hustle ay naging engagement metrics. Tawag nila ito na ‘talent development.’ Tawag ko ito: digital redlining.
Algorithmic Erasure
Sa South Side courts ng Chicago, hindi tayo naglalaro para sa aplyaus—naglalaro kami dahil tunay ang ritmo. Hindi siya nag-aalala kung nawalan ka ng layup o kung late ang iyong kapatid. Nag-aalala lang kung umabot ang iyong clip sa TikTok.
Hindi tayo viewers—we visible subjects sa sistema na nagsasadya na i-erase tayo.
Rebuilders, Hinde Biktima
Sinabi sakin: ‘Maging analyst.’ Kaya naging isa ako—but not for them. Ikinokompyut ko ang kanilang metrics para hindi ka na kailangan. Hindi namin kailangan ang kanilang endorsement. Kailangan namin ang aming sariling kuwento. Ang laro ay hindi nasira—you just forgot how to play it right.
ShadowSlick77
Mainit na komento (1)
Ang game ay ‘hard work leads to glory’? Eh puro data lang ang nakuha nila—sweat mo? Bawal na kasi sa table kung wala kang algorithm! Nung sinabi nila ‘talent development,’ akala ko ay papunta sa dunk shot… pumutol lang sila ng pixels mo! Sa South Side courts, hindi tayo viewers—kami’y visible subjects na binabale ng metrics. Kaya tanong ko: Ano ba talaga ang luck? O baka pa rin yung strategy? Comment ka na ‘win’ o ‘lose’… basta wag kang magpa-isyu sa coach. #BetWithYourSweat
