Paano nagiging mali ang katarungan sa sports kapag ang mga algorithm ang nagsusulat ng kinalabasan? Ipinakikita nito kung paano tinutukoy ng pera ang bawat puntos—hindi laro, kundi kontrol.

Bilang isang graduate ng computer science sa UCL may mixed heritage, natuklasan ko na ang data ay hindi naglalait—ang mga European club ay hindi bumabagsak, kundi binabago ng algorithm. Hindi ito tungkol sa talent, kundi sa pag-unawa.

Ano ang lihim sa likas ng pagsusulat ng Europa at Timog Amerika? Sa pamamaraan ng data, natutunan natin kung bakit nananatili ang South America kahit mas mababa ang possession.

Nakita ko ang 2-1 na comeback ng Miami hindi bilang pagkakatawan kundi bilang isang algorithmic na kuwento—bawat galaw, bawat pagkilos, isang data-driven na viswalisasyon. Hindi tagumpay, kundi algorithmic empathy.

Nakita namin ang 1-1 draw sa pagitan ni Wolteradonda at Avi—hindi isang pagkabigo, kundi isang tahimik na algoritmo na nagpapakita ng malalim na kahulugan. Ang bawat hinaing ay may timbang ng kasaysayan.

Sinuri ko kung paano isinakop ng algorithm ang mga kontrato sa NBA—hindi ang talent, kundi ang data. Ang $24M na deal ni Shams Charania ay hindi laro sa court, kundi sa spreadsheet.

Isang data visualist mula sa Bloomsbury ang napanood ang 1-1 draw ng Wolta Redonda at Avai—hindi lang pagkakasalanan, kundi isang algorithmic ballet. Bawat galaw ay may kahulugan, bawat pagkakamali ay isang lihim na signal.