Hindi Ka Maaaring Patalo ang Algorithm

Ang Algorithm Ay Hindi Nakikita ang Kaluluwa

Nakita ko ang World Cup sa totoo—hindi sa isang sanitized na feed, kundi sa likod ng Barranquillo. Ang mga timog Amerikanong kopon ay ‘naglalaro.’ Sila’y ‘nilikha.’ Ang mga tagasunod ay ‘sumisigaw’—sila’y ‘nagpapatatag’ sa ritwal. Bawat awit ay puso na nakakasabay sa mga tambol ng ninuno, hindi sa metrics.

Data May Kaluluwa

Itinuro sakin ng ina: ang stats na walang espiritu ay baling-baling lang. Itinuro sakin ng ama: ang precision na walang pagnanasa’y tiranya. Nakikita ng algorithm ang shot per second—oo—but hindi niya kayang kalkulahin kung bakit umiiyak ang bata sa Bogotá nang makapuntos ang kopon.

Ang Hindi Kalkulahing Ritwal

Ang NBA analytics ay tinuruan akong tukuyin ang galaw. Pero ang ritmo ng cumbia ay hindi lumalabas sa heatmaps. Ang sigaw ng 80,000 na tagasunod sa Maracaná ay hindi maitutumbok sa engagement rates. Hindi sila ‘mga tagasunod.’ Sila’y mananatili ng alaalang kultura—at wala pang AI model na natutunan mag-recognize nito.

Sino Talaga Nakalaban?

Isip mo bang manalo ang algorithm dahil mas mabilis? Hindi. Mas malakas sila—pero hindi mas malalim. Hindi opitmizado ng Timog Amerika para sa clicks; sila’y nagpapatatag para sa kahulugan. Ang susunod na World Cup ay hindi pipiliin ng predictive models—ito’y pipiliin ng sinumay alaalain kung ano ibig sabihin magtayo nang isama ilalim na langit, habang narinig si Coltrane habang binabasa si Foucault.

Dapat Ba Talagang Itanong Ito?

Pero iyong ginawa mo—and abot mo, hinding-hindi ka maaaring talo.